Zoals van de meest havezaten in Drenthe is ook het ontstaan van de Klencke bij Oosterhesselen in nevelen gehuld. De overlevering die in 1843 werd opgetekend door de Drie Podagristen *  , verhaalt dat de eerste bouw is geschied door monniken. De vermoedelijk eerste vermelding van het landgoed is een ordel van de Etstoel van 1482 *  , waar gesproken wordt over "Klempinge". Dat dit evenwel het goed Klencke zal zijn, is aannemelijk, omdat in het ordel sprake is van Pelgrim van Isselmueden, die blijkens latere bronnen betrokken was bij de Klencke, en de buren van Oosterhesselen, misschien mag men zeggen de eeuwige vijand van de eigenaren van de Klencke. Men zal het bestaan van het goed ook al eerder kunnen aannemen, wanneer men afgaat op de vermeldingen van de naam Klencke als eigennaam. Zo bijvoorbeeld in de jaren 1219, 1259, 1263, 1315, 1464 *  . Een eerste, zij het oppervlakkige, beschrijving van het goed is van 1558 *  . Hendrik van Haersholte verkoopt de Klencke dan aan Herman van Welvelde en vermeldt in de verkoopakte dat er op het oude goed zelfs geen tuinstaak meer stond, om welke reden hij het gedurende zijn eigendomsuitoefening grondig gerepareerd en omgraven heeft.

Een nieuw aanknopngspunt is het jaartal 1670, voorkomend rechts onderin de voorgevel *  . Dit jaartal moet echter betrekking hebben op een voorganger van het huidige huis, dat opgetrokken is in Lodewijk XV-stijl (18e eeuw). Een op één der beide bouwhuizen voorkomend jaartal 1762 bevestigt dit nog eens. Westra van Holthe veronderstelt dat de huidige achterzijde vroeger de voorzijde was, gezien de aanleg met de achterwaarts uitspringende zijvleugels. Van de twee bouw- of schathuizen, die rond 1780 bevatten "knegtskamer, koetshuis, bakkerie en brouwerie" *  , is het linker gesloopt rond 1840 *  en vervangen door een korenschuur. Het rechter schathuis is blijven staan tot het begin van deze eeuw. Het huis bevatte rond 1780 elf kamers en ruime dienstvertrekken. De eerdergenoemde Drie Podagristen geven in 1843 een romantische bescchrijving van de Klencke: "'t Is van een gracht omringd, terwijl men voor hetzelve ter zijde van een basse-cour de koetshuizen, stallen en tuinmanswoningen aantreft. Rustig ligt het daar, in de eerwaardige stilte, die het omgeeft. Geen logge doggen (¿) verweren en betwisten al bassende en tandenknarsende den vreedzamen wandelaar den toegang tot het gastvrije huis. Het heerlijk geboomte, waaraan door den eigenaar een bijzondere zorg besteed wordt, trof bijzonder onze aandacht. Fraai zijn de lanen van reusachtige eiken en beuken, die van verschillende zijden op 't huis uitloopen en in wier lommer hier en ginds de nederige woningen der meijers liggen verscholen".