Dichter, belastingambtenaar, conferencier Roel Reijntjes (Beilen 1923-Beilen 2003) debuteerde in 1959 met de gedichtenbundel 'De iegelkaor'. In de jaren '60 verschenen van zijn hand onder meer 'De Speulman' (1961) en de bundel balladen 'Het wollegres' (1965). Ook in de tijdschriften 'Oeze Volk' en 'Roet' verscheen veel werk van hem. In Reijntjes vroege gedichten staan de natuur, Drenthe en Beilen centraal. Zijn latere werk draagt een meer persoonlijk karakter: de relatie met zijn moeder, religie, het ouder worden en de dood spelen hierin een prominente rol. Deze thematiek bereikte zijn hoogtepunt in de bundel 'Zeefdruk' (1987). Met de bundel 'Mien liefste, ach, wat is met mij' (1993) profileerde Reijntjes zich als modern dichter. In zijn laatste bundel 'Late brummelpluk (2002) schreef hij openhartig over erotiek - met name over knapenliefde. Vanaf 1972 wijdde Reijntjes zich volledig aan het schrijven. Behalve poëzie schreef hij radioteksten voor de RONO, een kerstspel en bundeltjes met 'Drentse wiesheden'. Daarnaast leverde hij teksten voor 'Koppermaandagprenten' en werkte hij mee aan verscheidene publicaties. Voor zijn dichterschap werd hij in 1977 onderscheiden met de Culturele Prijs van Drenthe. In de motivering voor de toekenning van de prijs werd opgemerkt dat "mede door Roel Reijntjes bij velen de bewustwording van het Drents als cultuurtaal op gang is gebracht".

Verdere literatuur:
Drents Letterkundig Tiedschrift Roet (Reijntjes-special), winter 1996/1997
W. Bazuin-Brinkman (e.a.), Een leven in Beilen. Roel Reijntjes (Beilen 1998; met bibliografie)
Drentse encyclopedie, blz. 768-769