Johannes (Hans) Heyting (Beilen 1918-Borger 1992) was het oudste kind uit een arm gereformeerd milieu. Hij bezocht de ambachtsschool in Hoogeveen en behoorde tot de oprichters van de vereniging de Drentse Schilders. Later werd hij medewerker van het Drents programma van de RONO - nadien van Radio Noord. Hij werd in Drenthe een populaire radiospreker. In de jaren '50 was hij kort lid van de 'Drentse Schrieverskring'. In 1956 richtte hij met Gerard Nijenhuis en Gerrit Kuipers het tijdschrift 'Oeze Volk' op. Vooral zijn gedichten hebben Hans Heyting tot een belangwekkend figuur in de Drentse letterkunde gemaakt. In zijn latere werk is hij toonaangevend voor de moderne dichters in Drenthe. Er laten zich in zijn werk twee thema's onderscheiden: 'het veilige huis tegenover de beangstigende buitenwereld' en het 'gestorven meisje'. De gedichten van Hans Heyting zijn pas laat samengebracht in vier bundels. De eerste bundel 'Tweetalig' (1973) vulde hij samen met Harm Werners. Daarop volgden 'Spiegelschrift' (1977), 'Toegift' (1983), 'Dubbelfocus' en 'Een cyclus gedichten' (1986). Onder het pseudoniem Harm Heideknupper schreef hij nonsens-poëzie. Op latere leeftijd kreeg hij ook bekendheid als schrijver van kinderboeken. Zijn eerste kinderboek, 'De vriendinnen Lotti en Hilde' (zie inv. nrs. 5 5 en 40), verscheen in 1971; daarna zou hij nog acht boeken voor jonge kinderen en tieners door verscheidene uitgevers laten uitbrengen. In 1974 werd hem de Culturele Prijs van Drenthe toegekend. In 1996 werd een door Bert Kiewiet gemaakt borstbeeld van hem in Borger geplaatst.

Bron:
Encyclopedie van Drenthe (Assen 2003)
dr. H. Nijkeuter (ed.), 'De dichter en de wichter. Verzamelde gedichten van Hans Heyting' (Zuidwolde 2005)